Niall

Tego imagina wstawiam za dziewczynę która zgłosiła się do adminowania niestety nic nie mogła wstawić. /Sandra


  Imagin z Niallem
        
  Otworzyłem powoli oczy, by po chwili przywitała mnie pustka obok mnie. Miejsce na łóżku, gdzie powinnaś być Ty zajmowało powietrze. Moją głowę wypełniła fala bezradności i tęsknoty.

" Znowu widzę ciebie przed swoimi oczami, znowu zasnąć nie mogę owładnięty marzeniami, wszystko poświęcam myśli, że byłaś kiedyś blisko, kiedy czułem Ciebie obok, wtedy czułem, że mam wszystko."
Powoli wstałem, by flegmatycznie wykonać wszystkie poranne czynności związane z normalnym funkcjonowaniem. Jeden szczegół ja bez Ciebie- nie funkcjonuje normalnie.

" Moje myśli spiętrzone wokół jednej chwili, kiedyś ta krótka potrafiła czas umilić, teraz stając jakby obok wciąż się przyglądam, już nie cieszy jak kiedyś, wspominam myślę dokąd zdążam"
Powolnym krokiem zmierzam do kuchni by i tam przywitała mnie cisza i przytłaczająca samotność. Nie mam ochoty na śniadanie. Myślę tylko co ze sobą zrobić, żeby ból który rozdziera moje serce
zniknął i już więcej się nie pojawił, żebym już więcej nie czuł.

"Wszystko poświęcam myśli, że byłaś kiedyś blisko, kiedy czułem Ciebie blisko wtedy czułem, że mam wszystko, tyle zostało po mnie tylko Ty i setki wspomnień, ile dałbym za to, by móc już zapomnieć"
Resztką sił kieruje się do salonu, gdzie atakuje mnie pustka, której nikt i nic nie może zapełnić. Bezradnie upadam na sofę, a mój umysł zapełniają chwilę z tobą. Momenty w których byłem najszczęśliwszy w życiu.

"To był sen na jawie, gdy marzenia się spełniały, wszystko takie realne, chwile szybko tak mijały, tylko MY, zamknięci w czterech ścianach, a tak wolni, a Ty ważna byłaś  obok, a ja czułem się spokojny"
Odgarniam od siebie wspomnienia próbując wymazać je z pamięci- niestety bez skutku. Ciągle i bez ustanku przewijasz się w moim umyśle. Zostawiłaś wielki ślad w pamięci i wielką dziurę w sercu.

"Będę myślał ile dał bym komuś, kto by czas zawrócił, kto by zatrzymał wskazówki, tylko na ten jeden moment w chwili, w której Cię poznałem poszedłbym już w drugą stronę"
I znowu powracająca myśl "gdybym Cię nie poznał?".  wydaje mi się, że byłoby lepiej. Sam nie wiem, pogubiłem się. Znalazłem się w jakimś labiryncie, nikt nie chce mi pomóc wyjść. Nie chce pamiętać, z całych sił chcę zapomnieć. Dlaczego nie mogę? Dlaczego to za każdym razem wraca ze zdwojoną siłą i mnie niszczy? Wołam pomocy! Czemu nikt mnie nie słyszy? Czemu zostałem w tym wszystkim sam bez nikogo, bez ciebie...

"Ile dałbym by zapomnieć Cię wszystkie chwile te, które są  na nie, bo chcę nie myśleć o tym już, zdmuchnąć wszystkie wspomnienia niczym zaległy kurz, tak już. Po prostu nie pamiętać sytuacji, w których serce klęka, wiem nie wyrwę się chociaż bardzo chcę mam nadzieje, że to wiesz i Ty."